Chód ma swoją unikalną formę, która ewoluowała przez lata.
Nie wiadomo do końca, jaki mechanizm odpowiada za napędzanie nóg dzięki ruchowi kręgosłupa. Są pewne poszlaki, które postaram się przedstawić w poniższym artykule.
Ciało ludzie nie działa jako skupisko różnych elementów działających oddzielnie. Mówimy zawsze o jednej dobrze działającej maszynie, jakim jest ciało ludzkie.
Jeśli uszkodzenie dysku wywołane kompresją oraz torsją miałoby mieć wpływ na interakcje między kręgosłupem a nogami ? musielibyśmy nie móc chodzić. A jeśli skręt był rzeczywiście głównym źródłem patologii dysku, dlaczego nabyliśmy umiejętność kręgosłupa do ruchu o wysokim poziomie skręcania? Fakt, że nie ewoluowaliśmy w taki sposób, sugeruje: że wysoka częstość urazów skrętnych powinna być skompensowana przez niektóre fundamentalnie ważne korzyści dla naszego gatunku.
Na przełomie 1987/88 badacze zaproponowali, aby właściwości ruchu kręgosłupa powinny być zdeterminowane potrzebą przetrwania, czyli wykonania zadań w taki sposób, aby wewnętrzny stres był zminimalizowany poprzez pracę struktur.
Ta pozornie szeroka hipoteza skłoniła nas do uświadomienia sobie, że koncepcja kręgosłupa jako sztywnej ?kolumny? nie była już możliwa do utrzymania, a ludzki kręgosłup nie tylko był zdolny do skręcania i ściskania, ale te właściwości kręgosłupa mają fundamentalne znaczenie dla jego roli w lokomocji.
Transfer siły do nóg nigdy nie odbyłby się bez stabilizacji stawu krzyżowo-biodrowego.
Główną funkcją SIJ jest zapewnienie stabilności i osłabienia sił kończyn dolnych. Silny system więzadłowy stawu sprawia, że jest on lepiej zaprojektowany pod kątem stabilności i ogranicza ilość dostępnego ruchu.
Nutacja i kontranutacja: to ruchy zachodzące w płaszczyźnie czołowej w stawie krzyżowo-biodrowym.
Skręt to ruch występujący w stawie SI w płaszczyźnie poprzecznej wokół skośnej osi obrotu Skurcz części krzyżowej mięśnia wielodzielnego powoduje nutację SIJ, zwiększając w ten sposób napięcie więzadeł międzykostnych i grzbietowych krótkich oraz zwiększając siłę zamykania SIJ.
Połączenia biodrowe tego mięśnia wraz z mięśniem prostownika kręgosłupa również przyciągają do siebie tylne strony kości biodrowych, ograniczając dalszą nutację.
Mięśnie głębokie, w tym mięśnie poprzeczne brzucha, środkowa część skośnej wewnętrznej, mięśnie wielodzielne, przepona, mięśnie gruszkowate i mięśnie dna miednicy, przed dużymi ruchami wykazują wyczekujące skurcze stabilizujące.
Te głębokie mięśnie znajdują się bliżej środków rotacji kręgosłupa i SIJ, dzięki czemu są w stanie wywierać większą siłę ściskającą na SIJ.
Ponadto mięśnie dna miednicy przeciwdziałają bocznym ruchom kości biodrowej, stabilizując w ten sposób położenie kości krzyżowej między kośćmi biodrowymi.
Dowody wykazały, że stabilność SIJ wzrasta nawet przy niewielkim skurczu mięśni.
To, co interesuje nas najbardziej, a więc w jaki sposób wpłynąć ruchem na zmianę układu czy też pobudzenie do działania wszystkich struktur wiąże się z wprowadzeniem trzech taśm, które umożliwiają domykanie się stawu biodrowo-krzyżowego ? podłużna, tylna skośna (POS) oraz przednia skośna (AOS).